Hal Gemeentehuis, Croonstadtlaan 111, Mijdrecht
Sinds 1993 staat het beeld binnen, in de hal van het Gemeentehuis.
Levensvreugd is een bronzen sculptuur met de abstracte vormen van een dolfijn, een waterplant en een vrouwenfiguur. Het kunstwerk staat op een granieten sokkel. Het is donker van kleur, maar het glanst door de weerkaatsing van het licht. In 1985 werd het geplaatst in de vijver voor het gemeentehuis, ter gelegenheid van het negenhonderdjarig bestaan van de gemeente Mijdrecht. Toen in 1993 de vijver werd gedempt, verhuisde het beeld naar de hal van het gemeentehuis.
Voor werkstuk of spreekbeurt
Nic Jonk was een bekende kunstenaar die veel werk over de natuur maakte.
Toch zou je dat niet zo snel denken als je dit beeld ziet. Of toch? Zie jij in die vormen iets?
Volgens de kunstenaar zit er een dolfijn, een waterplant en een vrouw in.
Zoals het beeld hier in de hal van het gemeentehuis staat zou je het best wel even willen aanraken misschien. Het is wel erg donker maar het glanst en er zitten geen scherpe kanten aan. Jammer dat het niet mag. Vroeger stond het beeld in de vijver bij het oude gemeentehuis. Dan spiegelde het donkere beeld in het water. En als de zon scheen kaatste het licht van het water omhoog naar het beeld. Net alsof het beeld daar met het water aan het spelen was. Lekker even iets doen gewoon omdat het kan.
Signatuur in de voer van het beeld
De kunstenaar Nic. Jonk aan het woord (1985)
“Levensvreugd” is een beeld dat van alle kanten en onder elke belichting een ware twinkeling geeft van een spel van licht en donker. Het heeft daardoor een prachtige glans met zich meegekregen. Vorm, licht, donker en de geest van de maker is tot een sterk geheel samengebracht. De opwaartse beweging van de vleugel geeft het beeld de neiging naar omhoog en daardoor tevens iets lichts.
Het beeld ontstond in 1983, vlak voordat ik een nieuwe hartklep kreeg ingeplant en terug van onze Amerikaanse reis met exposities en het doceren aan de University of Santa Cruz, California. Ik noemde het beeld Levensvreugd, om rede mijn oeuvre dit als bijzonder kenmerk met zich meedroeg. Ik was bevreesd dat na de operatie dit zou verdwijnen. Hij vervolg nog met… erg gelukkig ben ik dat er weer nieuw beelden zijn ontstaan waar ik erg trots op ben. De vitale kracht en levensvreugde weerspiegelen het nieuwe werk, vormgegeven in het spel van de elementen. Al mijn energie zal ik nu nog leggen in het project “Art-Pacific-Nature”. Een onderdeel hiervan is dat ik een beeld “Pacific” 7 meter hoog en breed, zal maken en plaatsen aan de Pacific Ocean in Californië waar de walvissen in de wintermaanden langs zwemmen. Het zal een teken moeten zijn voor diegenen die de vrede liefhebben om de natuur te beschermen. De komende tentoonstellingen van mijn werk in Amerika (San Francisco, Monterey en Berkeley) en daarbuiten zullen in het teken staan voor promotie van dit idee.
Plaatsinginstructies van de beeldhouwer
Op de tekening van het beeld geeft de beeldhouwer enkele instructies.
Aanzicht vanaf plein: staart naar hoofdgebouw voorzijde beeld naar straat. Het beeld altijd met dekens vervoeren of hijsen anders mogelijke beschadiging van patina.
Buitenopstelling (1985-1993) zoals de kunstenaar in bijgaande brief heeft bedoeld. Het beeld stond links op het plein daar waar nu het terras van Rendez Vous is. Fotograaf onbekend.
Trouwdag met levensvreugd
In het archief van de gemeente bevindt zich een bijzondere brief van 19 maart 1992. Treffend hoe mensen “iets kunnen hebben met een kunstwerk”. Samenvattend komt het op het volgende neer:
“Wij hebben aan dit beeld en aan de dag van de onthulling bijzondere herinneringen omdat wij i.v.m. de onthulling, onze huwelijkssluiting in het gemeenthuis een half uur hebben moeten verschuiven. Door deze gebeurtenissen heeft onze trouwdag ook voor de inwoners en gemeenteambtenaren een speciaal tintje gekregen. Wij zijn op die dag getrakteerd op een huwelijk waarbij wij door een mensenmenigte en politiekordons moest worden gelaveerd.Het zou ons bijzonder veel deugd doen als wij ook in de toekomst op onze trouwdag een bezoek aan het beeld kunnen brengen. Wij zien het beeld als een stuk van ons zelf dat niet verloren mag gaan…”
Het echtpaar was zelfs bereid het beeld namens de straat te adopteren (om het schoon te houden).
